Na powierzchni 1100 m² rozmieszczono pomieszczenia w których zainstalowano urządzenia do sprawnego funkcjonowania obiektu. Najważniejszym z nich była dyspozytornia z pulpitem sterowniczym i schematem obiektu na którym za pomocą kontrolek wyświetlały się informacje o zamknięciu śluz powietrznych. Z pulpitu można było sterować wentylatorami i pompami wody. Inne pomieszczenia to:
- czerpnia powietrza wraz z zespołem filtracyjnym, miała za zadanie oczyszczanie zasysanego powietrza z zewnątrz z kurzu, pyłu, środków trujących i co najważniejsze od pyłu radioaktywnego.
- hydrofornia – wyposażona w pompy i zbiorniki wody. Woda była czerpana z trzech niezależnych studni głębinowych znajdujących się poza obiektem. Takie rozwiązanie przekreślało funkcjonowanie obiektu w razie zniszczenia tych studni.
- agregatorownia – sześć agregatów z silnikami Diesla które mogły wytworzyć prąd o mocy 0,5 MW. Ciekawostką jest potrójny system rozruchowy agregatu: rozrusznik elektryczny, sprężone powietrze i w ostateczności ładunek pirotechniczny.
- rozdzielnia prądu elektrycznego – schron miał trzy niezależnie źródła zasilania zewnętrznego: Bydgoszcz, Koronowo, Nakło.
- pomieszczenie systemu przeciwpożarowego – środkiem gaśniczym był Halon który ze względu na swoje właściwości skutecznie gasił pożary urządzeń elektronicznych, telekomunikacyjnych i elektrycznych pod napięciem.
- pomieszczenie sprężarek powietrza które służyły do utrzymania ciśnienia w zbiorniku powietrza.
- pomieszczenie zbiornika z powietrzem – zgromadzone powietrze w razie awarii sprężarek starczało na dwa tygodnie funkcjonowania obiektu.
- pomieszczenie dyspozytora radiowego – tutaj odbywało się odbieranie i nadawanie sygnałów radiowych.
- sala nadajników i odbiorników wyposażona w urządzenia teletransmisyjne.
- pomieszczenie do odpoczynku dla obsługi wyposażone w piętrowe łóżka z indywidualnym oświetleniem
- sanitariaty
Trudno powiedzieć jakie przeznaczenie maił obiekt. Po tym co jest pod ziemią i pozostałościami na powierzchni ziemi można się domyślać że była to stacja nadawczo odbiorcza, być może wchodziła w skład większego systemu. W Polsce w okresie zimnej wojny wybudowano stacje łączności troposferycznej. System nosił nazwę BARS, "Барс"(ros. Leopard). Na terenie naszego kraju powstało pięć głównych punktów nadawania i odbierania sygnałów, dodatkowo stacje wspomagające.
Krąpiewo leży mniej więcej na linii między obiektami 204 i 207 oraz 202 i 206. Obiekt nr 204 znajduje się w Lipiance, k. Torunia, obiekt 207 znajduje się we wsi Suchowo, okolo 7 km na płn-zach. od Kalisza Pomorskiego. Obiekt 202 znajduje się w okolicach Chocianowa, obiekt 206 znajduje się w Łężycach k. Gdyni. Być może jednostka w Krąpiewie należała do systemu BARS.
BARS – łączność troposferyczna polegała na przesyłaniu fal radiowych na duże odległości poprzez odbicie się fali centymetrowej od warstwy troposferycznej atmosfery i powrocie na ziemię mniej więcej pod kątem 90-ciu stopni i wychwyceniu przez odbiornik. Taki sygnał można było przesłać nawet na odległość 200 km. Miało to duże znaczenie w razie konfliktu zbrojnego gdyż zapewniało łączność dowództwu Układu Warszawskiego stacjonującemu w głębi Rosji a wojskami pierwszej linii wysuniętymi na zachodniej granicy UW. Rozmieszczenie stacji nadawczo odbiorczych systemu BARS można zobaczyć tutaj:
http://rammstein.dfmk.hu/~s200/tropo.html#bars