Alojzy Bukolt w „KB” 1993 pisze tak:
„Euforia wyzwolenia (1945—1956)
Ten okres charakteryzował się oparciem o aparaturę ze wschodu. Po roku 1949 kina prawie wyłącznie wyświetlały filmy radzieckie. Wprawdzie w początkowym okresie dopuszczano obrazy zachodnie
ze zbiorów będących jeszcze w kraju, jednakże szybko zostały z ekranów usunięte. A kina? „Westpreussen" został „Pomorzaninem", „Bidagast" — „Polonią", „Capitol" „Ojczyzną" a po proteście władz „Orłem", „Brahe" - - „Wolnością", „Brahe II" — „Bałtykiem". Oczywiście wszystkie upaństwowiono jak i całą kinematografię. Było inne zjawisko „kina za żółtymi firankami". Komitet Wojewódzki partii zafundował sobie takie w budynku niegdyś należącym do kupców bydgoskich w „Resursie Kupieckiej" przy
ul. Jagiellońskiej, a Komenda Wojewódzka Milicji Obywatelskiej -„Gwardię" przy ul. Chodkiewicza. Natomiast jednostka wojewódzka administrująca kinami czyli WZK-in przejął gmach po zborze ewangelicko-augsburskim przy ulicy Śniadeckich i przerobił na swoją siedzibę wraz z kinem „Gryf (280 miejsc z balkonem). Nawet
Urząd Wojewódzki dorobił się kina w swojej siedzibie, z kabiną na zewnątrz od strony parku. W Fordonie przyjęto po Niemcach którzy dokonali przeróbki bożnicy — kino „Robotnik".
Odwilżowe prosperity i panorama (1957-1989)
Nastąpiła likwidacja zakamuflowanych kin i zaczęły powstawać jak grzyby po deszczu nowe kina. Ich popularyzacji służyły nowości jak poszerzony ekran czyli panorama oraz kaszeta wraz z kolorem.
Poza wspomnianymi wyżej powstało pierwsze w kraju kino „Dworcowe", z repertuarem składającym się z filmów krótkometrażowych, kino ogrodowe „Bagatela" na zapleczu obecnego „Rywala" przy
ul. Gdańskiej, „Mimoza" przy ul. Dolina, prowadzone przez radę zakładową CWF, „Chemik" w Łęgnowie, powiązane z zakładem„ Zachem", „Lotnik" przy ul. Szubińskiej, własność jednostki lotniczej. „Mir" przy ul. Grunwaldzkiej, należące do WZKin, „Słońce"w ogródkach działkowych przy ul. ks. Skorupki, „Brda" przy ul. Fordońskiej należące do rady zakładowej Fabryki Sklejek, „Muza" przy ul. Solnej. Jedno z większych „Adria" urządził dyr. Czerski w WDK. Potem jeszcze zafundował sobie kino Pałac Młodzieży przy ul. Jagiellońskiej choć znów nieprzepisowe: z wejściem i jednocześnie wyjściem z sali. W międzyczasie wyburzono Resursę Kupiecką, kino przeniesiono do nowo wzniesionego obiektu. Dodajmy jeszcze „Milenium" przy ul. Chemicznej, które po niepowodzeniu stało się Teatrem Rozrywki. Aby upodobnić się już wówczas do Zachodu,14 czerwca 1975 roku w Myślęcinku otwarto nawet na wzór amerykański „Drive-in" czyli „Autokino". W dzielnicy Kapuściska po-
wstało maleńkie kino w pokojach jednego mieszkania pod nazwą„Młodość". Największą liczbę miejsc w naszym mieście ma „Kino-teatr" przy ul. Dwernickiego, podlegający PO W, zaś prężny Dyskusyjny Klub Filmowy „Mozaika" urządził sobie ostatnio niejako filię kina „Orzeł" przy ul. Marcinkowskiego. Kiedy zlikwidowano„Brdę" przy sklejkach ,nazwa „Brda" pojawiła się przy ul. Saperów na Jachcicach.”
Nieścisłość z nazwą kina na dworcu. Pewnie chodziło o miejsce a nie nazwę.
|
Nie da się z Tobą współpracować na tym forum 
.
Łapówka wynosiła... 20 groszy