Dowództwo niemieckie obawiając się umocnienia powstańców a w szczególności ataku na Bydgoszcz, opracowało plan kontrofensywy przeciw powstańcom. Analiza dotychczasowych walk skłoniła dowództwo do zmiany taktyki: zamiast uderzać i toczyć walki poszczególnymi oddziałami zastosowano zmasowany atak.
Na całym odcinku frontu północnego miało wyjść uderzenie czterech grup uderzeniowych Grenzschutzu:
1. z kierunku Bydgoszczy.
-uderzenie wstępne III batalionu kapitana Justa w rejon Antoniewa i Nowej Wsi
2.w kierunku Kcyni:
-batalion I pod dowództwem majora Schemmela
-batalion V pod dowództwem majora von Meisela
3.w kierunku Szubina:
-oddział 14 pułku d-ca rotmistrz Scholl
-oddział pod dowództwem oberleutnanta von Greiffenberga
zwane detachementami
4.w kierunku Rynarzewa:
-batalion IV pod dowództwem oberleutnanta von dem Deckena
-ochotnicza dywizja marynarzy Freiwillige Marine Division Ost pod dowództwem leutnanta marynarki Parsenowa
Odwód:
-II batalion kpt. Hubera
łącznie ca 3000 ludzi pod dowództwem gen. Otto von Belowa
Ofensywa wyznaczona na 1 lutego 1919r.
O świcie 28 stycznia (wtorek)po silnym przygotowaniu artyleryjskim z rejonu Nakła wyszły dwa baony niemieckie do natarcia na Paterek
kierując się na Kcynię i Szubin.
Powstańcy baonu kcyńskiego zmuszeni zostali do wycofania się
Niemcy zajęli 29 stycznia 1919r. Gromadno, Kowalewko, Studzienki (czyli podeszli pod Kcynię), 30 -31stycznia Samoklęski,Zamość, 1 lutego Szubin, Łachowo, Rynarzewo.
Po opuszczeniu Szubina w wyniku naporu Niemców przeniesiono dowództwo sztabu do Kcyni.